Ik ben Bartho en stam uit 1951. Mijn eerste hond was een stronteigenwijze Cocker Spaniel. Mijn ouders eerst de kop gek gezeurd om een hond, maar eenmaal het nieuwe er af, kreeg deze hond veel te weinig aandacht. Mijn ouders waren veel te druk, konden er zich niet om bekommeren en ik had tijdens mijn lagere school periode nog veel meer hobby’s. Mijn advies, koop geen hond voor de kinderen als je er zelf geen tijd voor hebt.

Tijdens mijn studententijd in Tilburg raakte ik bevriend met de zwarte DH van de buren. Met die hond kon ik lezen en schrijven en toen deze puppies kreeg, heb ik er daar een van gekocht.
Helaas verongelukte deze op de leeftijd van 9 maanden, net toen ik zijn kennel klaar had. Ik was al een paar keer met hem bij een KNPV-vereniging gaan kijken en mijn interesse voor de hondensport was gewekt.

Mijn hele leven lang hebben Duitse Herders mij in het bijzonder aangesproken.
Eenmaal in de gelegenheid om een hond te nemen, kwam er een gitzwarte “herdershond”, waar we veel verdriet van hadden toen hij onder een auto was gekomen. Daarna viel onze keuze op een echte Duitse Herder. Daar Bartho wel wat meer met de hond wilde dan een straatje om, kwamen we bij Kringgroep Tilburg in contact met hondensport. Na enkele jaren aan de zijlijn te hebben gestaan, heb ik in 1978 Athos met VH 3 van Bartho overgenomen toen hij Tara (Brenda van Pacheco’s Haus)ging africhten. Met Athos heb ik wat examens en wedstrijden gedaan. Wel betrokken bij de Kringgroep, heb ik kantine gedraaid en allerlei klusjes gedaan, zoals een eigen kringgroepvlag maken met logo van KG Tilburg, redactielid van ons maandblad van de kringgroep. Tevens heb ik voor Ad van de Oetelaar zijn teef Mascha vom Alten Schloßturm tot VH 1 en de aankeuring gebracht.

Rond 1995 kreeg ik mijn eerste hond, Ody. Mijn pa zei dat er een verrassing voor me was, toen ik dus in de kennel keek zag ik haar. Zij was een teef van 4 jaar, zwart bruin, schrikachtig en ontzettend afgetraind. In eerste instantie wist ik niet wat de bedoeling was, maar dat werd later gauw duidelijk. Ody zou mij leren hoe ik een hond moest africhten.
In de loop der tijd dat ze langer bij me was, begon ze mijn maatje te worden, zelfzekerder en begon ze er steeds beter uit te zien.
Ze kende alles al, ik heb er verschillende examens en jeugd wedstrijden mee gedraaid.

Toen Ody een jaar of 8 was, heeft mijn zusje haar overgenomen voor de lol en om mee te nemen op jeugdkamp. Ik kreeg een pup, Ulke genaamd. (niet gepland) Zij bleef over uit een nest jongen, omdat iemand de hond niet kwam ophalen. Daarna zijn er nog verscheidene telefoontjes geweest met de vraag of er nog pups waren, maar ik heb ze allemaal afgewimpeld ;-). Onderhand was de pup een maand of 4, en heeft pa besloten haar maar te houden.

Ik ben Anne. Ik ben momenteel de enige van de vijf in dit gezin die niet zo nauw betrokken is bij de hondensport. Dat is in mijn geval dan ook bijna niet mogelijk.

Mijn grootste interesse ligt bij de watersport en daarvoor ben ik vooral in het zomerseizoen veel weekenden en soms hele weken weg.
Daarnaast ben ik nog aan het studeren en zit hele dagen op de Universiteit. Een hond verzorgen gaat dus niet, en dat wil ik een hond ook helemaal niet aandoen. Dat betekent niet dat ik honden niet leuk vind (wat velen denken).

Toen ik een jaar of 15 was heb ik wel een tijdje aan hondensport gedaan, ik kreeg een al helemaal afgerichte oudere hond Ody. Ik vond het werken met een hond wel leuk, maar het soort werken van VDH-africhting vond ik maar te strak, weinig speels.

Ik denk achteraf dat als we toen al behendigheid hadden gehad of dog-frisbee, dat ik me daarmee misschien meer had kunnen motiveren.